ANA - Erol Urgun’un bir şiir denemesi (1)

Geçmiş zaman olur ki 1980

45 yıl önce Işıklar Askeri Lisesi öğrencisi olduğum dönemde anneler gününü sadece mektupla kutlama imkanımız vardı. Hiç bir anneler gününde annemizin elini öpmeye, sesini duymaya fırsatımız olmadı. Mektubun içinde bir şiir hediyemiz olurdu. Bu şiir denemesi de , duygularımızı bir anneler gününde annemize şiirle anlatmaya çalışalım diye, 17 yaşında bir Askeri okul öğrencisinin mısraları.

ANA

Askerim senden düşmüşüm ayrı,

Hasretin canıma tak dedi gayrı.

Olacak elbet , bugünlerin bir hayrı;

Birlikte göreceğiz yaşayıp ANA.

Hiç aldırmazdın yaralarına,

Herşeyinleydin yavrularına.

Ne söylesem şimdi, çok azdır sana,

Büyüttün bizi okşayıp ANA.

Şefkatin yeterdi hep ısınmaya,

Korkulardan uzak gölgene sığınmaya.

Sakın içinde bir şüphe olmaya,

Seni nasıl severim, coşkuyla ANA.

Her kişinin bir kusuru var inan,

Olmaz derler ise bil ki hep yalan.

Bir şey varsa yüreğinde sızlayan,

Beni bağışla bir kusur ettiysem ANA.

Erol URGUN 08.05.1980